geri
|
"Benim
tatlı çocuğum, Gopal, ah benim sevgili oğlum,
Yaptığın büyük işi gördüğümden kendimi tuhaf hissediyorum.
Ne de olsa sıradan bir kadın değil miyim ben?
Ve Seni kollarıma almama izin veriyorsun Sen.
"Peki ama kimsin Sen, oğlum, iyiliksever koruyucumuz?
Başka hiçbir anne benden fazla gurur duyamaz!
Sen Tanrı olsan bile, sevgili güzel oğlum,
İzin ver, kalbim Seni, iyi bir anne kalbiyle sevsin!"
Böyle konuşmuş Yaşoda, Gopal'in tatlı annesi,
Ve böyle konuşarak, duygulandırmış kızların kalplerini.
Hepsinin yanaklarından tatlı su incileri gibi yaşlar dökülmüş,
O kadar ki yoğurt kapları gözyaşlarıyla dolmuş!
Sonra çocuk, anneye yavaşça sarılmış,
Yaşoda'nın mutluluğu sonsuz sevince dönüşmüş.
devam
|