Bütün övgüler Sri Sri Guru-Gauranga'ya

Kutsal Bir Gün

Yazan Kutsal Lütufları Srila Bhakti Raksak Sridhar Dev-Goswami Maharaj

Adanmışlık Bekçisinin Vaazları, Cilt II, Kısım 7

Bölüm Bir | Bölüm İki | Bölüm Üç

Websayfası Damayanti Dasi

vande rupa-sanatanau raghu-yugau sri-jiva-gopalakau "Tevazulu saygılarımı Altı Goswami'ye, Sri Rupa Goswami, Sri Sanatana Goswami, Sri Raghunatha Bhatta Goswami, Sri Raghunatha Das Goswami, Sri Jiva Goswami ve, Sri Gopala Bhatta Goswami'ye sunarım."

4. Sri Raghunatha Das Goswami'nin görünmesi

Sonra, dördüncü şahsiyet Sri Raghunatha Das Goswami gelir. O, Hooghly Yöresi, Krsnapur köyünde yaklaşık beş yüz yıl önce doğdu. Kayastha kastında geldi. Babası, Hiranya Majumdar çok varlıklı bir adamdı. Babasının Govarddhana adında bir erkek kardeşi vardı, ama Raghunatha tek çocuktu. Babası ve amcası görevli toprak sahipleri idiler. O dönemde, 20 lakh (2,000,000 rupee)  vergi topluyorlardı. 12 lakh krala ödeniyordu, kendi net gelirleri ise 8 lakh idi.

Raghunatha, Mahaprabhu'yu Onun sannyasa'sından sonra duydu. Hiranya ve Govarddhana, Advaita Acaryya ile bağlantı içindeydiler ve o dönemde Bengal'de bulunan üstün Sanskrit alimlerine ve onların okullarına yıllık katkıda bulunurlardı. 

Mahaprabhu sannyasa aldıktan sonra Sri Advaita Acaryya'nın evine (Advaita-bhavan) dönünce, Raghunatha Das gelip onu gördü ve Krsna Aşkı ile deli oldu. Mahaprabhu'nun güzelliği ve cazip Şahsiyeti, Adanmışlığı ve Krsna'ya Adanma Öğretileri ile kalbi tamamen eridi. Mahaprabhu'nun Kendisi de bunun farkındaydı. Raghunatha Mahaprabhu'nun yanından hiç ayrılmayacaktı ama Lord ona şöyle dedi, "Eve git. Haddinden fazla duygusal olma; kendini kontrol et. Krsna'ya olan İlahi Aşkını kalbinde sakla ve dış olarak ifade etme. Reklamını yapma. Krsna'nın sana rehberlik yapacağı zaman çok yakında gelecektir. O sana bir yol çizecek. Hiçbir dışsal gösteriye meydan verme, kalbinde sakla."

sthira hanya ghare yao, na hao batula
krame krame paya loka bhava-sindhu-kula
    (C.c. Madhya 16.237)

"Kendini toparla ve eve git — deli olma. İnsan maddesel okyanusun kıyısına zamanla gelir."

Raghunatha daha sonra, Panihati'de Nityananda Prabhu'nun beraberliğine sahip oldu. Nityananda Prabhu ona şöyle dedi, "Burada Benim izdeşçilerim için bir ziyafet ver. Sen varlıklı bir adamın oğlusun, dolayısıyla burada benim izdeşçilerim için bir ziyafet verilmesini sağla."

Raghunatha böyle yaptı, ve Nityananda Prabhu çok hoşnut oldu. Aynı zamanda, şu sözlerle onu kutsadı, "Çok yakında senin parlak günün gelecek." Ve adanmış kullarına şöyle hitap etti,  "Bu genç çocuğa bakın — büyük bir servete sahip; genç bir adamın eğlenmesi için gerekli olan her şey fazlasıyla onda var, ama o buna aldırış etmiyor. Krsna'nın Lütfu onun kalbine indi, bu nedenle bu dünyaya ait hiçbir şeye aldırış etmiyor;  ama evinin maddesel saltanatını terk etmek ve sokak dilencisi olmak için deli oluyor. O Krsna'ya delicesine aşık oldu. Şu yüksek ideale bir bakın — adanma, cezbolma. Krsna aşkı onu deliye çevirdi. O çok çok şanslı. Bu soylu saygınlık ve zenginlik onu memnun edemiyor."

Her neyse, eve döndü. Ama bir gün Hiranya ve diğer kişiler onun artık evin iç bölmelerine hiç girmediğini fark ettiler. Sadece dış bölmede kalıyordu. Babası ve diğer hamileri durumunun çok ciddileştiğini düşüdüler, bu nedenle evden ayrılmaması için muhafızlık yapmak üzere on adam görevlendirildi.

Bir gün güneş doğmadan önce sabahın erken saatlerinde, aile Gurusu, Yadunandana Acaryya, birden bire eve girdi. Raghunatha'yı evin dış bölmesinde bulunca yanına gitti ve ondan şu ricada bulundu, "Önemli bir iş için dışarı gidiyorum, ama Deity'me ibadet edecek kimse yok. Dolayısıyla yokluğumda benim adıma bir iki günlüğüne Deity'me hizmet etmesi için bir Brahmana öğrenciye ricada bulunur musun?" Yadunandana Acaryya ayrılırken Raghunatha da onunla gitti.  Muhafızlar onun aile Guru'su ile gittiğini gördüler, o nedenle müdahale etmediler. Yolda, Raghunatha Guru'ya rica etti, "Siz işinizi halledin, yokluğunuzda ibadet yapması için o centilmene rica ederim."

Guru gitti. Raghunatha bu durumdan yararlandı. Belki o adama hizmet etmesi için ricada bulundu, ama Raghunatha Puri'nin ters istikametinde yola koyuldu. Biliyordu ki, evdekiler geri gelmediğini anlar anlamaz onu Puri yolunda aramak için adam gönderecekler. Bu nedenle bütün bir gün ters yönde yürüdü. Akşam bir çobanın evinde mola verdi, ondan biraz süt aldı ve geceyi ahırda geçirdi. Sonra sabah Puri'ye doğru yola çıktı.

Hamileri Raghunatha'nın eve dönmemiş olduğunu anlayınca, muhafızlardan aile Guru'su ile gittiğini duydular. Guru'nun evine gittiler, ama Raghunatha'ı bulamadılar. Sonra Puri'ye gitmek için ayrılmış olabileceğini düşündüler ve o tarafa on adam gönderdiler. Adamlar onu bulmadan döndüler. Böylece, Raghunatha kurnazca kaçmayı başardı. On iki gün Puri'ye yürüdü, o süre içinde sadece üç gün sağdan soldan yiyecek aldı. Diğer günler yiyeceğe gerek yoktu. İlahi Aşk tarafından yardım görüyor, şarj oluyordu. 

Mahaprabhu'nun Gambhira'da, Kasi Misra Bhavan'da olduğunu çoktan duymuştu. Oraya gitti ve avluda  Mahaprabhu'ya tevazulu saygılarını sunmak üzere boyluboyunca yere uzandı.

Mukunda Datta Lord'a bildirdi,

"Raghunatha gelmiş."

Mahaprabhu şöyle dedi,

"Evet, ona göz kulak ol. Büyük zorlukla, birşey yemeden yürüyerek  geldi. Birkaç gün ona bak. Daha sonra o kendi başına idare edebilir."

Mahaprabhu'nun talimatı buydu. Raghunatha birkaç gün orada Prasadam yedi. Ondan sonra Jagannath tapınağının kapısında dilenmeye başladı.

Annesi ile babası artık onu geri getirmenin imkânsız olduğunu düşünüyorlardı, daha fazla girişimde de bulunmadılar. Ama bir Brahmana ile bir miktar para ve iki hizmetkâr gönderdiler, onlara bir ev kiralamaları, Raghunatha'a kalacak yer sunmaları ve oğullarının yemeksiz kalıp ölmemesi için gerekeni yapmaları talimatını verdiler.  Onlar ellerinden geleni yaptılar ama Mahaprabhu sadakalarla yaşamaya devam etti. Raghunatha, iki yıldan fazla bir süre, Mahaprabhu'yu o evde Prasadam almaya davet etti, Lord da onu hoşnut etmek için öyle yaptı. Ondan sonra, Raghunatha şöyle düşünerek o düşünceden vazgeçti, "Bu sadece kendime şan ve şeref yaratmaktan ibaret. Mahaprabhu bu türlü Prasadam'dan memnun kalmıyor."

Svarupa Damodara Mahaprabhu'nun en sevgili Refakatçisi, aynı zamanda da çok iyi bir alimdi. Raghunatha da alimdi — daha sonra dünyaya Sanskrit dilinde güzel şiirler bıraktığını görüyoruz. Mahaprabhu şu sözlerle Raghunatha'ı Svarupa Damodara'ın himayesine verdi, "Svarupa Damodara'dan senin sorumluluğunu üstlenmesini rica ediyorum, adanmışlık yaşamın için neyin gerekli olduğu konusunda o sana tavsiyede bulunacak."

Ama bir gün aniden, Raghunatha Mahaprabhu'ya yaklaştı:

"Neden beni evimden uzaklaştırmayı başardın ve benim bunda çıkarım ne? Eğer Kendi kelimelerinle söylersen kalbim tatmin olacak."

Mahaprabhu şöyle dedi,

"Ben seni Svarupa Damodara'ın himayesine verdim. O Benden daha nitelikli. Yine de eğer doğrudan Benden birşey duymak istersen, o zaman kısaca derim ki:  

gramya-katha na sunibe, gramya-vartta na kahibe
bhala na khaibe ara bhala na paribe
amani manada hanya krsna-nama sada la'be
vraje radha-krsna seva manase karibe

"Maddesel konuşmaya dalma, maddesel konuşma duyma. Maddesel konulardan uzak durmak için elinden geleni yap. Lezzetli yiyecekler yeme, sadece kendiliğinden gelen sıradan yiyecekler ye; ve gösterişli, pahalı şeyler giyme. Kimseden saygı beklemeden, herkese saygılı bir tavırla yaklaşarak, her zaman Krsna'nın Adını söylemeye çalış. Mütevazı ol, ama asla başkalarından hürmet görme beklentisinde olma. Bu şekilde, devamlı Krsna'nın adını söylemeye çalış. Ve içsel olarak, Vrndavana'daki Sri Sri Radha-Krsna'ya hizmet etmeye çalış. Zihinsel olarak, Vrndavana'da Sri Sri Radha-Krsna-lila'ya Hizmet sun."

Mahaprabhu, Raghunatha'a tavsiyesinin özünün bu olduğunu söyledi. Sonra, tekrar Raghunatha'ın elini aldı ve Svarupa Damodara'ın eline sundu. Şöyle dedi, "Ben seni Svarupa Damodara'ın sorumluluğuna veriyorum. O en iyi Manevi Öğretmendir. Seni gözetecektir."

Raghunatha'ın Puri'ye gelişinden sonra, Mahaprabhu orada aralıksız altı yıl kaldı. Ondan sonra, Mahaprabhu dünyayı terk etti. Raghunatha şöyle düşünerek Puri'den ayrılıp Vrndavana'a gitti, "Elde edilmesi gereken şeye sahibim; şimdi bir kere olsun Vrndavana Dhama'ı görmek istiyorum, ondan sonra  Govarddhana'ın en yüksek zirvesinden atlayarak bu bedeni terk edeceğim." Bu düşünceyle Vrndavana'a gitti, ama orada Sanatana Goswami ve Rupa Goswami ile bağlantı kurdu — yeni bir yaşamın başlangıcını buldu. Şöyle düşündü, "Bu da nesi? Mahaprabhu ayrılmamış — onların içinde yaşıyor."

Mahaprabhu Rupa ve Sanatana'nı, Kendisinden aldıkları Adanmışlık Akımını koruma ve yeni bir ışıkla sunma gücüyle yetkili kıldı. Onlardan, farklı Kutsal Metinlere dikkat çekerek Mahaprabhu'nin Öğretilerinin bütün Kutsal Metinlerin özü ve amacı olduğunu ispatlamaları istendi. Bhagavad-gita'da olduğu gibi, vedais ca sarvvair aham eva vedyah: "Vahyolunmuş her Kutsal Metnin çabası, Beni En Yüce Merkez olarak göstermektir — Ben Mutlak'ım." Bu nedenle Mahaprabhu şöyle dedi, "Krsna Mutlak'tır. Farklı Kutsal Metinlerin yardımıyla ve tarihsel referansla — mümkün olan her yolla — Krsna'nın Svayam Bhagavan olduğunu, Tanrı Katının Yüce Şahsiyeti olduğunu, ve Vraja-lila'nın, Vrndavana-lila'nın en üstün kazanım olduğunu ispatlamaya çalışın."

Raghunatha onların yanına geldiğinde iki kardeş o çalışmaya çoktan başlamışlardı, o şunu keşfetti, "Oh! Mahaprabhu burada." Bu dünyayı terk etme düşüncesinden vazgeçti ve onların öğrencisi olarak Rupa ve Sanatana'a katıldı. Mahaprabhu, Sanatana Goswami'ye zaten emretmişti, "Benim izdeşçilerim çok fakirler ve çaresizler. Vrndavana'a her gelişlerinde onlara göz kulak olmak zorunda kalacaksın. Vrndavana'a gelen bütün öğrencilerimin hamisi olmak zorundasın." Dolayısıyla Raghunatha, Sanatana Goswami'ye geldi ve Sanatana Goswami onu himaye etti.

Raghunatha öylesine dalgındı ki bir gün Radha-kunda'nın kıyısında otururken ve Adı zikrederken bir kaplan su içmek için tam yanına geldi, ama Raghunatha farkına varmadı. Birden, Sanatana Goswami olay yerine geldi. Şaşkına döndü. O ana kadar Raghunatha bir ağacın gölgesinde yaşamıştı, ama Sanatana şöyle dedi, "Lütfen içinde yaşamak üzere bir kulübe yap. Ricamı kulak ardı etme — bunu yapman için sana yalvarıyorum." Böylece o andan itibaren küçük bir ev yapmayı başardı ve orada yaşamaya koyuldu. Mahrumiyete katlanışı, vairagya, emsalsizdi. Sanatana, Rupa ve bütün Goswami'lerin dünya zevklerine kayıtsızlıkları aşırı düzeydeydi, ama Raghunatha'ın riyazeti hepsini geçti.

Puri'de iken, bazen Jagannath Tapınağı kapısında Prasadam dilenirdi, bazen de zengin kişilerin dilencilere Prasadam dağıttığı bir chatramda yani bedava mutfakta Prasadam yerdi. Ama sonra şöyle düşündü, ben başkalarının karmma'larının karşılığı olan şeyi yiyorum."

Satılmayan Jagannatha Prasadam Jagannath Puri'nin ineklerine verilir. Ama çok bayatlayıp kötü bir koku yayınca inekler bile yiyemez. Raghunatha işte o Prasadam'ı yeterince suyla yıkardı ve biraz tuz ekleyerek onu yerdi. Mahaprabhu bunu duydu ve birgün, Raghunatha Prasadam yerken yaklaştı ve aniden biraz alıp yedi. Şöyle dedi, "Oh! Ben pek çok kez Jagannath Prasadam tattım, ama böylesine güzel Prasadam'ı hiçbir yerde yemedim!"

Bu durumda Prasadam'ın içerdiği tat nedir? Maddesel değildir. Raghunatha'ın Prasadam'a olan inancı öylesine yoğundu ki dış görünüşte çürümüş olan şeyleri bir parça tuzla yiyerek yaşamını sürdürdü — üstelik krallara mahsus servetin sahibi bir ailenin oğluydu. İçinde öylesine kayıtsızlık vardı. Vrndavana'daki son günlerinde ise, sadece bir kase ghol, ayran içerek gününü geçirdi. Bu etten kemikten bir insan için mümkün değildir. Goswamiler gibi yüce ruhlar aslında diğer dünyadan aşağıya inmiş şahsiyetlerdir ve onlar için dünya nimetlerinden el çekme idealini göstermek mümkündü. Etten kemikten yapılmış sıradan insanların ölmeden bu derece mahrumiyet uygulamaları mümkün değildir. Oysa Goswamiler böylesine bir vairagya ile standardı ve ideali yarattılar. Raghunatha, ayrıca Rupa Goswami'nin en üstün türden Rasa'yı ya da Adanmışlık Hissini — Madhura-rasa'yı sergileyişini inceledi. 
 

İlahi Hizmetin Zirvesi

Srila Raghunatha Das Goswami İlahi Hizmetin zirvesini, İlahi Hizmetin en son noktasını— Srimati Radharani'ye Kulluk olan Radha-dasya'yı takdirle karşıladı. Bu nedenle o Prayojanacaryya'dır. Srila Sanatana Goswami ardılları tarafından genelde Sambandha-jnana Acaryya'sı olarak kavrandı. Sambandha 'ne nedir'e atıfta bulunur— 'spiritüel hiyerarşide benim konumum nedir.' Bu en net şekilde Sanatana Goswami tarafından açıklandı. Ve Abhideya — hedefimize ulaşmak için ne geliştirmemiz gerekir — esas olarak Srila Rupa Goswami tarafından verildi. O bize Aşk Ülkesinde yaşamımızın doyumunu nasıl sağlayabileceğimizi öğretti. Ve özellikle kazanımımızın en üstün noktası, ya da Prayojana, Srila Raghunatha Das Goswami tarafından çok canlı bir biçimde gösterildi. O ünlü slokasında şöyle der:

asabharair amrta-sindhumayaih kathancit
kalo mayatigamitah kila sampratam hi
tvan cet krpam mayi vidhasyasi naiva kim me
pranair vraje na ca baroru bakarinapi

Bu sloka Sri Chaitanya Mahaprabhu okulundaki kazanımımızın en üstün anlayışını vermiştir. O nedir? Srila Raghunatha Goswami, Srimati Radharani'ye hitap ediyor: "Ey kalbimin Kraliçesi, çok çok uzun zamandan beri büyük bir sabırla, son derece tatlı olduğu için göz ardı edemeyeceğim Merhametini bekliyorum. Merhametin kalp eritici, kalp cezbedici, kalp parçalayıcıdır. İçime öylesine derinden işliyor ki — Senin Hizmet Bağlantını göz ardı edemem. Nasıl olduysa onca yol gelmeyi başardım, onca zaman katlandım, ama şimdi sabırsızım. Lütufkâr ol; eğer bana karşı lütufkâr olmazsan, hiç umudum olmaz. Sabrımın sonuna geliyorum. 

Gaudiya Vaisnavalar başka hiçbir şeye değil, sadece Srimati Radharani'nin merhametine ihtiyaç duyan Vaisnava sınıfıdır. Bu nihai hüküm bizlere  Srila Raghunatha Das Goswami ve Srila Rupa Goswami tarafından verilmiştir. — Srila Bhakti Sundar Govinda Dev-Goswami Maharaj

"Yaşamım burada son bulacak. O kadar ki, şu Vrndavana'ı ne yapayım? Vrndavana'ın bana faydası yok! Yaşam sürmemin faydası ne? Faydasız — hiçbir işe yaramadan son bulacak. Krsna'nın Lila'sı ile özdeşleşen Vrndavana'ı bile sevemiyorum.  Vrndavana bir yana, sensiz Krsna'nın beraberliğinden bile tat alamıyorum. Sen yokken Krsna bile benim için anlam ifade etmiyor. Tahammül edemiyorum, ne kendi yaşamıma ne de bu ortama, hatta Krsna'ya bile — eğer bana lütfunu vermek için Kendi gelse, Senin bağlantın olmadan ondan tat alamam.

"Dolayısıyla lütfen bana karşı lütufkâr ol. Sen her şeysin. Sensiz Krsna bilinci Krsna bilinci değildir. Krsna-lila'da konumun öylesine yüce, öylesine güzel ki — Sen Krsna'nın bütün Lila'larının merkezisin. Sensiz  yaşanmaya değer bir hayat düşünemiyorum. Tepeden tırnağa sana teslim oluyorum, Kraliçem."

Bu Radha-dasya'dır. Bizim için en iyi doyum Sri Radha'nın Hizmetindedir, çünkü Krsna'nın Lütfunu tam anlamıyla sadece O cezbedebilir. O Krsna'dan—hem miktar hem de nitelik olarak—maksimum Rasa'yı, Vecdi çekip alabilen diğer Yarı'dır.  O halde Srimati Radharani'ye hizmet edenler Hizmetlerine karşılık Krsna'dan en üstün nitelikte Rasa elde ederler. Bu başka herhangi bir kanaldan elde edilemez. Srimati Radharani vasıtasıyla gelen Hizmet en üstün niteliğe sahiptir, dolayısıyla Onun Hizmeti yaşamımızın en üstün noktası olmalıdır.  

Prayojanacaryya, bize yaşamın en üstün doyumunu gösteren Rehber olarak kabul edilen Srila Raghunatha Das Goswami tarafından net bir şekilde duyuruldu. Bugünle düşünsel ve duygusal olarak bağlantı kurarak ve bütün bu konuları konuşmak için alçakgönüllü bir şekilde çaba göstererek, hedefimize ulaşma konusunda yarar sağlayabiliriz. Bugün, işte böylesine yüce şahsiyetlerin zuhur günüdür.