Sanatan Goswami ilk günlerinde Mahaprabhu’yu memnun etmek için çoğu kez ona sorular sorardı. Ama Mahaprabhu neşeli bir tavırla gülerek sorularından kaçınırdı. Sanatan Goswami doğrudan sorardı, “Kali-yuga’da Krishna’nın herhangi bir enkarnasyonu var mı?” Mahaprabhu ise ona şakacı bir şekilde cevap verirdi, “Ah, Sanatan, çok yaramazsın...,” ve cevaptan kaçınırdı.

Daha sonraları, Rupa Goswami Vrindavan’da iken, Guru’su Sanatan Goswami’ye sütlaç sunmak istedi. Şöyle düşündü, “Benim Gurudeva’m sütlaç sever. Eğer bir miktar süt, şeker, üzüm, kuruyemiş vb., bulabilsem sütlaç yapabilirim, Krishna’ya sunarım, ardından da Gurudeva’ma.” Az sonra Rupa Goswami’nin Nandagram yakınlarındaki Kadam Kandi’de bulunan bhajan-kutirine on iki, on dört yaşlarında küçük bir kız geldi. Ona, ailesinin ve köylülerin talimatı üzerine geldiğini söyledi. Kendisine bazı malzemeler verdiklerini ve Krıshna’ya sunmak için sütlaç yapsın diye Rupa Goswami’ye götürmesini rica ettiklerini anlattı.

Rupa Goswami şaşırmıştı. Şöyle düşündü, “Daha bu sabah bunları diledim ve şimdi kendiliğinden geldiler.” Hepsini seve seve kabul etti ve hemen Nandagram’da, yaklaşık bir kilometre ötede bulunan Sanatan Goswami’nin bhajan-kutirine gitti ve onu davet etti. “Prabhu, lütfen benim bhajan-kutirime gel ve bir parça Prasadam ye”.

Sanatan Goswami daveti memnuniyetle kabul etti, bunun üzerine Rupa Goswami çok güzel bir şekilde sütlaç dahil çeşitli yiyecekler hazırladı. Sanatan Goswami oraya öğle üzeri geldi, sonra da hoş kokulu ve güzel yiyecekleri gördü. Sanatan Goswami o Prasadam’dan yerken şöyle düşündü, “Belki altmış yıl yaşadım ama asla bu kadar güzel Prasadam çeşitleri tatmadım, bunların nasıl yapıldığını merak ediyorum.” O, Srila Guru Maharaj’ımız gibi çok zekiydi, bu nedenle daha sonra Rupa Goswami’ye şöyle sordu, “Rupa, bu yiyecekleri nasıl hazırladın? Malzemeleri de çok pahalı ve bulması zor. Böyle şeyleri nasıl elde edebildin?”

Rupa Goswami şöyle dedi, “Bugün sabahın erken saatlerinde, sana özellikle de  bu tür sütlacı sunmak istediğimi düşünüyordum. Tam o sırada yakınlardaki Javat köyünden olduğunu söyleyen bir kız geldi. Bana malzemeyi verdi ve pişirmemi ve Krishna’ya sunmamı rica etti.”

Sanatan Goswami neredeyse Vraja Dham’daki her evi ve her ailenin bütün fertlerini bildiğinden bir parça tedirgin oldu. Herkes Sanatan Goswami’yi ailelerinin yargıcı olarak kabul ederdi. Eğer aile içinde bir tartışma çıkacak olsa ona danışırlar ve onun kararlarına uyarlardı. Bu nedenle özellikle Nandagram’da, Javat’ta, Varsana’da vb., çok ünlüydü. Onun durum değerlendirmesi her zaman çok hassastı ve ailelerinin efendisi ve yargıcı olarak herkes ona saygı gösterirdi. Sanatan Goswami bu şekilde tüm Javat halkını tanırdı ama Rupa Goswami tanımazdı.

Sanatan Rupa’yı o kızla ilgili olarak daha da sorguladı ve hangi aileden geldiğini sordu. Rupa Goswami sadece şöyle diyebildi, “O bana Javat’tan geldiğini söyledi, ama belli bir ailenin sözünü etmedi.”

Bunun üzerine Sanatan Goswami Javat’a gitti ve kimin ailesinin böylesine güzel malzemeler sağladığını sordu. Malzemelerin o köyde bulunan hiç kimsenin evinden gelmediğini öğrenince, sonunda malzemeleri sağlayarak Rupa Goswami’ye hizmet edenin Srimati Radharani’nin ta Kendisi olduğuna karar verdi.  Çok üzgündü ve Rupa Goswami’ye yaklaştı, “Sen ne yaptın? Kendi dileğini gerçekleştirmek istemen iyi değil. Javat köyünün her tarafını aradım ama bu sabah getirilenler, orada bulunan hiç kimsenin evinden gelmedi. Yüzde yüz eminim ki Srimati Radharani’nin Kendisi sana geldi ve bu şeyleri getirdi, aksi halde bu çok özel Prasadam’ı yapmak imkansız. Geçmişte senin pişirdiğin şeyleri sık sık kabul ettim ve senin tarafından hazırlanmış olan çok çeşitli Prasadam tattım ama bu sefer ne yaptın? Dileğin iyi değil. Bizim tapınmak istediğimiz ve tapınmak için durmadan aradığımız kişi geldi ve bize hizmet etti.” Sanatan Goswami çok mutsuzdu ve o bhajan-kutiri terk etti.

Rupa Goswami de çok üzgündü, “Ah, Gurudeva’m memnun kalmadı.” Rupa Goswami’nin karşısında bir hizmetkar oturuyordu ve Rupa Goswami’nin üzerindeki büyük ayrılık ve üzüntü duygusuna şahit oldu. Onun ayrılık duygusundaki kederi öylesine büyüktü ki bedeni sımsıcak oldu, nefes alıp vermesi durdu ve tüyleri diken diken oldu.  O, çok yüce bir bilinç düzeyidir ve şu an için biz ona tapacağız, ama sadece uzaktan. Biz oraya gitmek istiyoruz ve hizmet etmek istiyoruz. Hizmetin çok farklı düzeyleri vardır ve eğer kendimizi onu kabul etmek için nitelikli hale getirirsek, o zaman yüce hizmet ruhunun kendisi şu anki formumuzun içinde ortaya çıkacaktır.  

Karşımızda bizi hizmetten uzaklaştıran pek çok şey var, ama biz çok iyi bir Guru ile karşılaştık. Şimdi top kendi sahamızda. Biz her şeye sahibiz, Srila Swami Maharaj ve Srila Guru Maharaj aracılığıyla Krishna-prema tohumuna sahibiz. Sadece tohumu almak çok büyük şanstır ve biz gerçekten ona sahibiz: orada bir belirsizlik yok –  bu güneş ışığından daha parlak. Bu nedenle, tam bilinçle aşkın bilgi kazanmaya çalışacağız. O tohum bizim elimizde ve biz ona gerektiği gibi bakıp besleyeceğiz.