Bütün övgüler Sri Guru ve Sri Gauranga'nın olsun

----------------------------------------------------
Sripad B.B. Avadhut Maharaj tarafından Rus adanmışlara yazılan ve Srila Gurudev'in ayrılışını ve onunla bağlantılı olayları aktaran mektup.

(Rusçadan İngilizceye çeviren, Kundalata Devi Dasi.)
----------------------------------------------------

Sevgili adanmışlar,

Çok uzun zamandır beklediğiniz bu mektup geciktiği için lütfen beni bağışlayın. 

Kuşkusuz, Srila Gurudev'in ayrılış haberi tüm uluslararası Vaishnava ailemizin kalbine düşen bir yıldırım gibidir.Srila Gurudev'in ayrılışı sırasında mucizevi bir şekilde orada bulunabildim. Son birkaç ayda gerçekleşen olayların dramatik ortamını oluş sırasına göre anlatacağım:

Rus adanmışlardan oluşan bir delegasyon -- Vijay Raman Prabhu, Sahadev Prabhu, Misyona Rusya'da katılan adanmışlar (Dr. Jay Kumar, Dr.Ram Sundar ve Dr. Amit Krishna Goswami), Premananda Prabhu ve Anukrishna Didi -- ve ben Navadwip'deki Vyasa Puja töreninde oradaydık. O törende Srila Gurudev Sripad Acharya Maharaj'ı kendi halefi ve Sri Chaitanya Saraswat Math'ın Acharya'sı olarak ilan etti. 

Elbette Gurudev'i yakından tanıyanlar için bu bir sürpriz değildi çünkü Acharya Maharaj'ın müstesna bir hizmetkar olarak bulunduğu ayrıcalıklı pozisyon Gurudev'in tüm refakatçileri için aşikardı. Gurudev ilahi vasiyetini açıkladığı zaman, Batılı ve kıdemli adanmışların tümü (sannyasiler, pek çok ülkedeki Misyon liderleri, bölgesel merkezlerin başkanları) Guru'nun kararını mutlulukla kabul ettiler. Ama nasıl gölgesiz ışık olmazsa, bir anda yeni açıklanan acharyaya muhalif olan kıskanç bir direniş grubu ortaya çıktı. Direniş Ranjit ve Paramahamsa Maharaj güdümündeydi ve Srila Gurudev'e küstah bir dilekçe yazarak Gurudev'in acharya tayini ile ilgili kararına itirazda bulunmak istediler. Esas savları Acharya Maharaj'ın devamlı olarak sadece tapınak yapma ve yönetme konularıyla meşgul olduğu, bu nedenle uluslararası Misyonun başı olamayacağı doğrultusundaydı. Aslında kendi dar kafalı dilekçeleri bile Gurudev'in mükemmel hizmetkarı olarak Acharya Maharaj'ın yüceltilmesiydi. Gerçekte,dişe dokunur bir sav öne süremediler ve dahası egoları ve maddesel ihtirasları su yüzüne çıkmış oldu.   

Srila Gurudev bu dilekçeyi aldıktan sonra, stres ve sağlığındaki gerileme hali orada kalmasına izin vermediği için aynı gün Navadwip'i terk etti. Srila Gurudev refakatindekilerle birlikte Kolkata'ya taşındı. 

Bir dram gelişmeye başladı; Srila Gurudev olağanüstü üzgündü, ama karşıt grup aktif ve agresif bir şekilde direnişine devam etti. Acharya Maharaj polisten yardım istemek durumunda kaldı. Srila Gurudev Paramahamsa Maharaj ve Ranjit'in Misyonla olan bağını kesti ve Navadwip'in uluslararası merkez olarak pozisyonunu güvenceye almak ve gasp edilmekten korumak için Acharya'lardan oluşan uluslararası bir kurul oluşturdu. Dolayısıyla Gurudev'in ve tanrının isteği ve iradesiyle, Goswami Maharaj, Janardan Maharaj, Ashram Maharaj ve Misyonun diğer kıdemli adanmışları Gurudev'in huzurunu sağlamak ve işlerin Sripad Acharya Maharaj'a devredilmesinde rol almak üzere Gurudev'le kaldılar.

Hiç birimiz bu günlerin Gurudev'le olan son günlerimiz olduğunu tahmin etmiyorduk. Sağlığı zayıflamış olsa da,  Gurudev merhametiyle, ayrılmaya hazırlandığını belli etmedi. Adanmışları kabul etmeyi ve hatta inisiasyon vermeyi bile sürdürdü -- son verdikleri Moskova'dan Ram Ranjan ve Maksika'dan Mirra idi. Ram Ranjan'ı inisiye ettikten sonra, Srila Gurudev ona masasından bir bisküi verdi, ama Ram Ranjan'ın bisküiyi yanında içecek birşey olmadan yediğini görünce, kendi bardağındaki çayın yarısını bir bardağa boşaltıp ona verdi. Sevgili adanmışlar, bunu görünce ağlamak istedim, ama kalbim sevinç doluydu... Ancak şimdi idrak ediyorum ki yaşamımızda bir daha asla böylesine merhametli bir şahsiyetle beraber olamayacağız.  

Ciğer enfeksiyonu rahat nefes almasına izin vermediği için Srila Gurudev kendisini günden güne daha da kötü hissetti; ama fiziksel ıstıraplarına rağmen bizlere değerli beraberliğini bahşetmeyi sürdürdü.  

Kişisel hizmetkarları 24 saat onunla beraber kalıyordu, zaman kavramlarını yitirmişlerdi. Bazen Gurudev kendisini bir süre için biraz daha iyi hisseder, şarkı söyler, şakalaşır ve slokalar tekrarlardı, ama son üç gün çok sakindi. 

Bir keresinde Deva Bandhu Prabhu (aşçısı ve Brezilya'dan Nanda Priya Devi Dasi'nin eşi) bana Gurudev'in birkaç gündür steroid (yaşamsal ilacını)almayı reddetmeye başladığını söyledi. Ardından, tapınaktan Sevak Bhavan'a dönünce, Nanda Priya Devi Dasi'nin önünde büyük bir tabak prasadamla tapınakta oturduğunu gördüm. Ona, "Burada ne yapıyorsun?" diye sordum. Şöyle cevap verdi, "Görünmez konuğa ikramda bulunuyorum..." Ben, "Ne konuğu?" deyince, Nanda Priya Gurudev'in ona, çok yaşlı ve önemli bir sadhunun kendisine geldiğini ve önemli bir konuşma yaptıklarını söylediğini ve sonra Gurudev'in ondan konuğa prasadam vermesini istediğini üstü kapalı olarak anlattı. Gurudev'in mistik yapısını bildiğimiz için, çok fazla şaşırmadık çünkü onun aşkın dünya ile bağlantısının bulunduğu her zaman son derece aşikardı. 

İyi bir an yakaladığımda ve Gurudev şakalaşırken ona o sadhunun adını sorarım diye düşündüm. Ama bu asla olmayacaktı. Biz şimdi sadece tahmin yürütebiliriz -- belki o konuk Srila Sridhar Maharaj'ın ta kendisiydi ya da Guru-vargamızdan biriydi.

Ertesi gün Ekadashi idi. Bir nedenle oruç tutmaya karar verdim. Aravinda Lochan Prabhu ve ben tapınak çevresinde yürüyüşe gittik -- inanılmaz güzel bir akşamdı, hafif bir meltem esiyordu, Ekadashi olduğu için ve o harikulade temiz esinti Kolkata'nın boğucu havasını kovduğu için mutluyduk. 

Akşam Gurudev'i görmek amacıyla içeri girdik: çevresinde alışılmadık şekilde çok fazla insan vardı. Oturuyor ve esrarengiz bir şekilde gülümsüyordu. Herkes onun için güzel birşeyler yapmak istiyordu. Jamuna Devi Dasi ona adanmışların resimlerini gösteriyordu, sonra onun Kalbin Dansı'nı (kalabalıklar içinde dans ettiğimiz ve kirtan söylediğimiz Grushinskiy Festivali ile ilgili bir vaaz filmi) oldukça uzun zamandan beri izlemediğini hatırladık. Srila Gurudev o videoyu çok sevmişti ve Jamuna Devi Dasi videoyu onun için bir kere daha oynattı. Videoyu izledikten sonra kendisini biraz yorgun hissetti ve ardından Jamuna Devi Dasi onun için kısa bir video daha -- Çin Bahar Festivalini -- oynattı. Çin balesinden akrobatlar küresel bir sahnede gösteri yapıyorlardı, tanrıların sarı giysileri içindeydiler ve Baharın Gelişi dansını yapıyorlardı. Kubbenin altından bahar tanrıçası sahneye iniyordu, akrobatlar havada uçuşuyor, kelebeklere benziyorlardı -- bunların hepsi sanki spiritüel dünyadaki akıl almaz bir festival gibiydi. Gurudev dalgın dalgın ekrana baktı... ve bize baktı... Hiç kimse bize veda ettiğini bilmiyordu. Srila Gurudev kimseyi rahatsız etmek istemedi... Saygılarımızı sunduk ve odalarımıza gittik. 

Dr. Jay Kumar Delhi'den geldi -- büyük bir tesadüf eseri olarak trene yetişememiş ve uçağa binmek zorunda kalmış. Geç vakte kadar konuştuk ve sabah mümkün olduğunca erken Gurudev'i görmeye gitmeye karar verdik.

Gurudev'in ayrılacağını bekliyordum, ama daha birkaç ay bizlerle olacağını umuyordum. Dr. Kumar gitti ve ben uzun süre uyuyamadım, diğer adanmışlar da öyle. Defterimi çıkardım ve bir nedenle Srila Gurudev'in anıtının taslağını çizmeye başladım. Srila Rupa Goswami'nin samadhisini hatırlıyordum ve Rupa Goswami ile Raghunath Das Goswami'nin o aynı günde, Gaura Dvadasi'de ayrılmış oldukları aklıma bile gelmedi. Sonra uyuyakaldım. 

Jamuna'nın çığlığı ile uyandım, "Avadhut, kalk!" Birşey olduğunu anladım -- hemen giyindim, Gurudev'in odasına koştum ve yakın adanmışlarının yatağının çevresinde durduklarını gördüm, Kishori Devi Dasi ise suni tenefüs yapıyordu... Sahne beni şoka soktu. 

Kishori'ye dedim ki, "Çabuk, kalp masajı yapmaya çalış," ama Jamuna bana baktı ve "Çoktan ayrıldı..." dedi.

İnanamadım ve Kishori'den suni tenefüse devam etmesini rica ettim. Az sonra Srila Gurudev'in, sanki bize son kez veda edercesine, parmağını bir kaç kere hareket ettirdiğini gördüm.  

Kishori Devi Dasi bana videolardan sonra hepimiz odalarımıza çekilince, Gurudev'in huzurlu olduğunu ve geceyarısı hafif bir kriz geçirdiğini söyledi. Sonra   Srila Gurudev uykuya dalmış ve dört saat kadar uyumuş. Ama uyanınca her şey çok çabuk olmuş. Adanmışlar durmadan ona steroid vermeye çalışmışlar, ama kendisini rahatsız ettiğimizi ima ederek eliyle savmış. Herkes öylesine şoktaydı ve panik içindeydi ki ne yapacaklarını bilemiyorlardı. Sonra herkesi uyandırdılar ve kirtan başladı.

Srila Gurudev sanki henüz uykuya dalmış gibi huzur içinde yatıyordu. 

Haber bir anda yayıldı. Srila Gurudev'in odasına doğru bir insan kuyruğu oluştu. Ağlıyor ve veda ediyorlardı  -- bedeni çiçek yağmuruyla ve çiçek kolyelerle örtülmüştü. Adanmışlar kirtan söylüyorlar ve insanlar gelmeye devam ediyorlardı. Yakın akrabalar da geldiler ve nakil işine ve eylemlerimize hızla karar vermek zorunda kaldık. Ben çok kötü etkilenmiştim, ama farkındaydım ki güçlü olmamız gerekiyordu ve duygusallığa kapılmamalıydık. Goswami Maharaj'ın odasına koştum. Maharaj solgundu ve bilgisayarında yoğun bir şekilde birşey arıyordu. Olanlarla ilgili ilahi bir onay olması gerektiğini biliyordum. Ona sordum, "Maharaj, samadhi için tapınağın hangi tarafı verilecek? Maharaj şöyle cevapladı, "Adanmışlar yeri hissedecekler, ifşa olunacak." Bu sözlerden sonra, ağlamaya başladı ve ben odasından ayrıldım.

Adeta koridorlar boyunca yüzüyordum, güçlü olmam gerektiğinin ve taktik eylemler yapmak zorunda olduğumun farkındaydım. Bunu herkes de biliyordu, yine de zaman zaman, yanaklarımızdan gözyaşı selleri akıyordu. Adanmışların hareketleri çok çabuk ve senkronize idi. Adeta Gurudev tek tek her birimize önderlik yapıyordu.

Acharya Maharaj geldi, sonra araba ve otobüs; Gurudev'in bedeni ambulansa kondu ve Jay Kumar, diğer birkaç adanmış ve ben bu sirenli arabayla gittik, diğer üç araba bizi izledi.  

Yol olağanüstü boştu, adeta görünmez bir güç bütün engelleri kaldırıyordu; üç saat sonra Navadwip'e gelmiştik bile.

Bu süre zarfında, Navadwip'in her yerinden ve çevre bölgelerden insanlar tapınakta toplanmakta idiler.  Anukrishna Devi Dasi ve Subhal Sakha Prabhu mucizevi bir şekilde, beş saat içinde Puri'den geldiler: video kaydı ve yayını için gerekli olan ekipmanı taşıyorlardı.  

Bir an herkesin çıldırdığını düşündüm. 

Gurudev'in bedeni Deity'lerin önüne arz edildi ve yüzlerce insan ayaklarına dokunmak için hızla bedenine koştu -- bazıları inliyordu, bazıları deliye döndü. Gurudev'in bedeni çevresinde insandan bir bariyer oluşturmamız ve insanları ikişer üçer gruplar halinde içeriye almamız, bir kuyruğun oluşturulması büyük çabayla oldu.  

Yağmur gibi çiçek yağıyordu. Gurudev orada hazır bulunan herkese son kutsamalarını bahşediyordu. İyiliklere vesile olan huzurlu yüzü adeta şöyle diyordu, "Her şey yolunda; eğer birşey yapamazsanız, endişe etmeyin."

Veda töreni bitince, Gurudev'in bedeni Srila Sridhar Maharaj'ın samadhi mandirine getirildi ve abhishekh töreni başladı. Gurudev'in bedeni suyla yıkandı, sandal ağacı macunu, ghee ile kaplandı ve yeni giysiler giydirildi... Sonra gücümün tükendiğini fark ettim... bitap halde, orada öylece durdum. 

Sripad Acharya Maharaj alan üzerinde sanki Sudarshana chakra gibi hareket ediyordu -- onu bir an Gurudev'in bedenini yıkarken, bir başka an samadhi için çukur kazarken ve başka bir an başka bir yerde talimat verirken görüyordum. 

Sonra arati başladı. Bir yerinde arka plana geçtim ve yan taraftan izledim... Gurudev, canlı gibi, samadhide oturuyordu. Yakın adanmışları ile çevriliydi ve destekleniyordu... İbadeti kabul ediyor ve gitmeye hazırlanıyordu. Arati sona erince, gömme töreni başladı. Samadhi yerine ulaşmak çok zordu -- insanlar kenetlenmiş çemberler halinde itişip duruyorlardı, adanmışlar yere yatmış Gurudev'in yatağına yapışmışlardı... İnsanları kelimenin tam anlamıyla sağa sola fırlatmak zorunda kaldık, ama bu öfkeye neden olmadı. Gurudev'i taşıyorduk ve yatak yüzlerce elden oluşan yolda adeta kendisi ilerliyordu... Çukurda özel bir altar yapıldı, diğer Gaudia Math'lardan daha yaşlı sannyasiler yanıbaşına toplanıyorlardı. Törene Giri Maharaj öncülük etti, sanki bir tahtta oturur gibi elinde asasıyla herkesten yukarıdaydı; zaman zaman talimat veriyordu. Kurallara göre acharyanın bedenine toprağın değmemesi gerekiyordu. Çukurda, bir yajna kunda yapıldı ve daha sonra tuzla örtüldü. Gurudev dandası ve sayma boncuklarıyla oturtuldu, ibadet yapıldı ve prasadam sunuldu. Göğsüne "Sri Rupa Manjari Pada," yazdılar ve ardından samadhiye teslim töreni başladı. Acharya Maharaj ve diğerleri avuç avuç tuz atıyor ve özel bir mantra söylüyorlardı. Sonra tuz sanki kar gibi yağmaya başladı ve Gurudev'in bedeni artık tuzlu kar altında görünmez olunca, herkes toprak atmaya başladı -- avuç avuç, kürek kürek, sepet sepet. Jagadananda Prabhu neredeyse Gurudev'le birlikte gömülmüştü, külle kaplı  Lord Siva'ya benziyordu. Gurudev'in yakın hizmetkarları, Ashram Maharaj'la beraber, son kişisel hizmetlerini yapıyorlardı. Olanlara katlanamayan Jamuna Devi Dasi Kolkata'da kaldı, ama adanmışlar telefon edip Gurudev'in onun orada olmasını istediğini söyleyerek davet edince, tören sona ermeden geldi. Jamuna Devi Dasi en güzel yıllarını Gurudev'le geçirdi ve bu yaşam süresinde onu bir daha görmeyeceği gerçeği kalbini kırdı. 

Ben her şeyi çatıdan izledim ve yüzlerce insanın Sri Chaitanya Saraswat Math binasının çevresini sardığını gördüm -- neredeyse her yerden salkım salkım sarkıyor, korkuluklarda duruyorlardı ve kimse düşüp paramparça olmaktan korkmuyordu. Herkes sürmekte olan şeye öylesine yoğunlaşmıştı ki güvenlik düşüncesi kimsenin aklına gelmedi. Gördüklerim belki de yaşamımdaki en derin izlenimlerdi. Bir nedenle, Mahaprabhu'nun sannyas almak için Katwa'ya gelişini ve binlerce insanın arkasından nasıl koştuğunu ve ağladığını anımsadım; Mahaprabhu'nun bastığı topragı avuçluyorlardı ve yol oyuklarla doluydu. Birden "Sri Gaura Mangala Bhumi Avichintya-chintamani" adlı şarkıyı duydum: "Gaura Mandal ülkesi, oradaki her bir zerre herhangi bir arzuyu gerçekleştirecek kapasitede olan değerli bir mücevherdir." Gurudev Himalaya Dağları'nın ardında batan güneş gibi ayrılıyordu... Kısa bir süre sonra samadhisinin olduğu yerde küçük bir tepe oluştu, bunun en üst noktasına Tulasi Devi dikildi. Sonra hızlı bir şekilde parmaklıkla etrafı çevrildi; çok sıcak bir gündü, ama o saatte sıcaklık azalmıştı ve hava kararıyordu, ve tam zamanında bitirdik -- kurallara göre, samadhinin güneş batmadan tamamlanması zorunludur. Güneş batar batmaz, aynı hoş meltem esti ve az sonra gök gürledi, şimşek çaktı ve yağmur yağmaya başladı. Goswami Maharaj yanımda duruyordu ve bir sloka okuyordu, "Tanrılar kutsanmış  Navadwip ülkesinin üzerine yağmur damlalarından çiçekler yağdırdılar ve aşkın dünyanın tamamı sevinçten bayram etti." Sessizlik çökerken, herkes Gurudev'in ayrılık okyanusuna dalmış gibiydi.

Gurudev'in Guru'su için burada, Navadwip'de Ayrılıkta Beraberlik tapınağını kurduğunu anımsadık -- ayrılık ateşi kişisel menfaat ve kendini beğenmişlik buzuyla kaplanmış olan soğuk kalplerimizi eritip arındıracak.  

40 derece sıcaklıkta 16 saatten fazla zaman geçti ve ben odama dönüp ölü gibi yatağıma yığıldım. Ölümcül yorgunluğa rağmen, aniden dikkat çekici bir rahatlık ve saflık duyumsadım. Bir Vaishnava'nın ayrılışı gibi böylesine bir olayın böylesine derin bir doyum getirebileceğini tahmin edemezdim. Bu akıl almaz birşeydi, ama gerçekti. Bu yüzden uyuya kaldım ve arati sırasında uyanmadım. Ayrılışından sonra Srila Gurudev için olan ilk arati idi bu ve adanmışlar bunu özel bir şefkatle, sevgiyle gerçekleştirdiklerini söylediler. Sonra sabah toplantısı zamanı geldi -- Sripad Goswami Maharaj Gurudev'le ilgili çok derin spiritüel gerçeklerden söz etti ve manevi öğreti zincirindeki yerini pekiştirerek Acharya Maharaj'ı yüceltti. Acharya Maharaj'a karşı olanlardan bazıları programda idiler ve şoka girdiler. Farklı ülkelerin liderleri birer birer konuşma yaptılar, Gurudev'i ve hayattaki halefini yücelttiler. Sıra bana geldi. Ben de birşeyler söyledim, tam olarak ne dediğimi hatırlamıyorum, ama adanmışlar merhametleriyle bunu olumlu karşıladılar... Acharya Maharaj pembe bir lotus çiçeği tomurcuğu gibi açtı -- muhalifler ve ağır iş onun uzun yıllar alışkın olduğu şeylerdi, ama Gurudev'in adanmış kullar vasıtasıyla merhametini yağdırdığını ve onların kutsamalarını kabul etmekten olağanüstü mutlu olduğunu hissetti. Şöyle dedi, "Lütfen beni bağışlayın, ben mükemmel değilim," ve bu kulağa samimi, çok müşfik geldi. Karşıt olanlar başları önlerinde cesaretleri kırılmış olarak gittiler, savaşlarını kaybettikleri herkes için aşikardı: adanmışlar Gurudev'in arzusunu, vasiyetini yerine getirmek istiyorlar.  

Duydum ki on gün sonra Gurudev'in ayrılışı adına gerçekleşecek olan festivale dünyanın her yerinden 200 ün üzerinde adanmış katılacak. Web sitesi için hemen bir mektup yazmam gerektiğini fark ettim. Adanmışların pek çok soruları olduğunu biliyorum, ama sanırım onlara bir sonraki mektubumda, Gurudev'in ayrılış festivaline yakın bir tarihte cevap verebileceğim. Şimdilik, her şey olduğu gibi kalmalı çünkü Srila Gurudev aşkın formu içinde ve talimatıyla bizimle beraber. Değişiklikler doğal ve uyumlu bir şekilde gerçekleşecektir. En önemli şey Gurudev'in mutlu olduğudur ve biz onu bir aile gibi uğurlayacağız. 

Nisanın altısında Srila Gurudev'in ayrılışına adanan festival Navadwip'de ve bütün dünyada gerçekleşecek. Umarım hepiniz bir araya gelirsiniz ve Srila Gurudev'e saygılarınızı sunarsınız. Merhameti kalplerinize işlesin ve şu günleri onu hüzünlü bir sevinçle hatırlayarak geçirin. Tanrı inancının gerçek derinliğini ifşa eden ve Sri Chaitanyadev tarafından bu dünyaya getirilen Ramananad-samvad'da, Mahaprabhu ve Ramananda Ray arasında geçen efsanevi konuşmada,  Mahaprabhu Ramananda'ya sorar, "Ayrılığın en üstün şekli nedir?" Ramananda Ray cevap olarak adanmışların ayrılığından daha derin bir ayrılık hissi olmadığını söyler.

-Swami B.B. Avadhut